<p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">美篇名: 蝸牛 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">美篇號: 1020781</span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 蘇軾最有趣味的一首回文詩,也是他人生中最奇特的一首詩,順著讀是從月夜到破曉,倒著讀便是從黎明到月夜,晝夜輪回藏于詩行,可謂妙不可言。這首詩就是《題金山寺》。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">《題金山寺》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">正讀:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">潮隨暗浪雪山傾,遠浦漁舟釣月明。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">橋對寺門松徑小,檻當泉眼石波清。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">迢迢綠樹江天曉,藹藹紅霞晚日晴。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">遙望四邊云接水,碧峰千點數鷗輕。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">倒讀:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">輕鷗數點千峰碧,水接云邊四望遙。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">晴日晚霞紅藹藹,曉天江樹綠迢迢。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">清波石眼泉當檻,小徑松門寺對橋。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">明月釣舟漁浦遠,傾山雪浪暗隨潮。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"><span class="ql-cursor">?</span></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">?</span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 金山寺的晨霧裹著松濤的清潤漫過石階,江風掠過時,苔痕沾濕衣角,潮聲便順著石縫滲入耳畔。這是蘇軾當年揮毫時,或許曾觸到的微涼。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 暮色中暗浪翻涌如雪山傾倒,遠浦漁舟載著月色垂釣,橋對寺門,松徑通幽,泉眼映石的清淺里,藏著這首穿越千年的回文絕唱。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 順讀全詩,是月夜到破曉的悄然流轉?!俺彪S暗浪雪山傾,遠浦漁舟釣月明”,漁火與月影在波心搖晃,松徑間的露水滴落石階,驚起幾聲雀鳴。轉瞬便是“迢迢綠樹江天曉,藹藹紅霞晚日晴”,晨光撕破夜霧,綠樹延綿至天際,紅霞染透帆影,寺檐的銅鈴在風里輕響,將黎明的暖意灑向江面。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 倒讀時,畫卷逆向鋪展:“輕鷗數點千峰碧,水接云邊四望遙”,晨霧未散,輕鷗掠過長峰,云水相接處,目光隨漁舟漸遠?!扒缛胀硐技t藹藹,曉天江樹綠迢迢”,紅霞褪去熱烈,綠樹歸于沉靜,直至“明月釣舟漁浦遠,傾山雪浪暗隨潮”,月色重籠江面,暗浪依舊,時光在詩行間完成一場溫柔輪回。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 回文之趣,古已有之。南朝王融的回文詩偏于文字巧思,武則天《璇璣圖》八百四十一字縱橫成詩,藏著深宮歲月的復雜心緒,技巧繁復卻少了幾分自然。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 而蘇軾此作,偏棄了炫技的復雜,以山水為骨、情懷為魂。彼時他正逢貶謫途中,登臨金山寺時,半生顛沛如江潮起落??伤丛聊绫荩吹挂詷O簡回文,將晝夜流轉寫入詩中。暗浪是逆境的磅礴,月明是心境的澄明,曉霧是前路的迷茫,紅霞是絕境的光亮。這份通透,恰如他在黃州赤壁寫下“一蓑煙雨任平生”,在海南儋州吟出“日啖荔枝三百顆”,于山水間安放曠達,于文字中消解困頓。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 暮色再臨,我立于觀景臺,江風裹著漁舟的炊煙掠過鼻尖。順讀的“碧峰千點數鷗輕”與倒讀的“傾山雪浪暗隨潮”在耳畔交織,松濤里似還能聽見蘇軾的輕嘆。他以回文為鏡,照見自然的晝夜輪回,也照見人生的順逆交替:順境如破曉晨光,逆境似月夜暗浪,皆是生命的常態(tài)。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 那些沾在詩行里的霧露與月光,早已化作穿越千年的慰藉。當我們在生活的起伏中品讀這首詩,便會懂得,人生本就是一場順逆皆景的旅行,正如這江天勝景,無論順讀還是倒讀,都藏著獨屬于自己的詩情畫意。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 潮聲依舊,回文詩的韻律在江天間久久回蕩,成了東坡留給世人最溫柔的啟示。</span></p><p class="ql-block"><br></p>