<p class="ql-block">暮春時(shí)節(jié),落紅成雨。千紅一哭,萬艷同悲。大觀園里,黛玉荷鋤緩行,纖弱的身影在花雨中若隱若現(xiàn)。她彎腰拾起一瓣殘花,忽然指尖微顫,這褪去胭脂的花瓣,多像那日在紫禁城角樓瞥見的,從崇禎帝龍袍上飄落的一片殘花。她吟唱<span style="font-size:18px;">《葬花吟》,不是吟唱自己與寶玉的小情小愛。她替賈寶玉寫的《杏簾在望》,體現(xiàn)了她的大氣勢,她是懂政治和人心的。那寶玉就是喜歡吃女人胭脂的傳國玉璽。不得不說《杏簾在望》經(jīng)世濟(jì)民,治國安邦的好詩歌。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"> </span>杏簾在望</p><p class="ql-block"> 杏簾招客飲,在望有山莊。</p><p class="ql-block"> 菱荇鵝兒水,桑榆燕子梁。</p><p class="ql-block"> 一畦春韭綠,十里稻花香。</p><p class="ql-block"> 盛世無饑餒,何須耕織忙。</p><p class="ql-block">黛玉入夢,她臥在湘妃榻上小憩,恍惚間見一清瘦男子立于煤山老槐樹下,身著褪色龍袍,面容憔悴卻目光清亮如寒星。他低聲說,她的判詞也是玉帶林中掛,在寫花謝花飛飛滿天,他說“崇禎自縊煤山,發(fā)覆面,以發(fā)遮顏”。黛玉驚醒,淚濕枕畔。這幾日她正醞釀著葬花之詩,怎會與這位末代帝王心意相通?她研墨鋪紙,筆尖懸而未落,忽然明白了,自己埋葬的不反是凋零的春色,還有風(fēng)雨飄搖的王朝。</p><p class="ql-block">黛玉知道,這位帝王“朕十七年夙夜憂勤,不敢懈怠…”臨死前“勿傷百姓一人”的遺言,“朕非亡國之君,諸臣皆亡國之臣?!?lt;/p><p class="ql-block">黛玉也知道,這位帝王撤裁驛卒時(shí),可曾想過有個(gè)叫李自成的驛夫會踏破京師九門?誅殺袁崇煥時(shí),可曾想過山海關(guān)外虎視眈眈的八旗鐵騎。</p><p class="ql-block">字字含淚,句句泣血,在寫南明舊事。黛玉的兩次葬花分別發(fā)生在《紅樓夢》第二十三回和第二十七回,對應(yīng)的時(shí)間是三月中浣和四月二十六日芒種節(jié)。兩次葬花,花通華,即葬華,即崇禎自殺殉國和屠城揚(yáng)州的日子。芒種節(jié)也是亡種的隱喻。</p><p class="ql-block">《葬花吟》成詩那日,黛玉將詩稿焚于花冢前。灰燼如黑蝶起舞時(shí),讓人看見了南明的最后景象。</p><p class="ql-block">“一年三百六十日,風(fēng)刀霜?jiǎng)?yán)相逼”這是史可法困守?fù)P州。</p><p class="ql-block">“明媚鮮艷能幾時(shí),一朝漂泊難尋覓”陳圓圓與秦淮八艷的亂世浮影。</p><p class="ql-block">“未若錦囊收艷骨,一抔凈土掩風(fēng)流”是志士從容就義前的絕唱。</p><p class="ql-block">黛玉自己埋葬的不僅是落花,更是國破后未竟的遺志、南明志士未冷的血、漢家天下未盡的魂。每一瓣落花,都是一個(gè)隨風(fēng)而逝的忠魂;每一縷花香,都是一段被遺忘的往世。水面漂滿殘花,如歷史的碎影,看這落花,入土并非終結(jié)。來年春風(fēng)又生時(shí),它們會化作新紅的養(yǎng)分。</p><p class="ql-block">她輕聲吟出《葬花吟》最后幾句</p><p class="ql-block">“試看春殘花漸落,便是紅顏老死</p><p class="ql-block">一朝春盡紅顏老,花落人亡兩不知!”</p><p class="ql-block">黛玉知道自己寫的不僅是閨閣哀音,更是為華夏文化歷史狂風(fēng)中凋零的美好生命,舉行的詩意的葬禮。那些不能言語的,卻不能遺忘在時(shí)間縫隙中的風(fēng)骨與氣節(jié),終將在文字里獲得重生。</p> <p class="ql-block">葬花吟</p><p class="ql-block">花謝花飛飛滿天,</p><p class="ql-block">紅消香斷有誰憐?</p><p class="ql-block">游絲軟系飄春榭,</p><p class="ql-block">落絮輕沾撲繡簾。</p><p class="ql-block">閨中女兒惜春暮,</p><p class="ql-block">愁緒滿懷無處訴;</p><p class="ql-block">手把花鋤出繡簾,</p><p class="ql-block">忍踏落花來復(fù)去。</p><p class="ql-block">柳絲榆莢自芳菲,</p><p class="ql-block">不管桃飄與李飛;</p><p class="ql-block">桃李明年能再發(fā),</p><p class="ql-block">明歲閨中知是誰?</p><p class="ql-block">三月香巢初壘成,</p><p class="ql-block">梁間燕子太無情!</p><p class="ql-block">明年花發(fā)雖可啄,</p><p class="ql-block">卻不道人去梁空巢也傾!</p><p class="ql-block">一年三百六十日,</p><p class="ql-block">風(fēng)刀霜?jiǎng)?yán)相逼;</p><p class="ql-block">明媚鮮妍能幾時(shí),</p><p class="ql-block">一朝飄泊難尋覓。</p><p class="ql-block">花開易見落難尋,</p><p class="ql-block">階前愁殺葬花人;</p><p class="ql-block">獨(dú)把花鋤偷灑淚,</p><p class="ql-block">灑上空枝見血痕。</p><p class="ql-block">杜鵑無語正黃昏,</p><p class="ql-block">荷鋤歸去掩重門;</p><p class="ql-block">青燈照壁人初睡,</p><p class="ql-block">冷雨敲窗被未溫。</p><p class="ql-block">怪儂底事倍傷神,</p><p class="ql-block">半為憐春半惱春;</p><p class="ql-block">憐春忽至惱忽去,</p><p class="ql-block">至又無語去不聞。</p><p class="ql-block">昨宵庭外悲歌奏,</p><p class="ql-block">知是花魂與鳥魂?</p><p class="ql-block">花魂鳥魂總難留,</p><p class="ql-block">鳥自無語花自羞;</p><p class="ql-block">愿儂脅下生雙翼,</p><p class="ql-block">隨花飛到天盡頭。</p><p class="ql-block">天盡頭!何處有香丘?</p><p class="ql-block">未若錦囊收艷骨,</p><p class="ql-block">一杯凈土掩風(fēng)流;</p><p class="ql-block">質(zhì)本潔來還潔去,</p><p class="ql-block">強(qiáng)于污淖陷渠溝。</p><p class="ql-block">爾今死去儂收葬,</p><p class="ql-block">未卜儂身何日喪?</p><p class="ql-block">儂今葬花人笑癡,</p><p class="ql-block">他年葬儂知是誰?</p><p class="ql-block">試看春殘花漸落,</p><p class="ql-block">便是紅顏老死時(shí);</p><p class="ql-block">一朝春盡紅顏老,</p><p class="ql-block">花落人亡兩不知!</p> <p class="ql-block">梅花隱喻著忠魂</p> <p class="ql-block">西江月·柳絮·薛寶琴</p><p class="ql-block">漢苑零星有限,隋堤點(diǎn)綴無窮。三春事業(yè)付東風(fēng),明月梅花一夢。</p><p class="ql-block">幾處落紅庭院,誰家香雪簾櫳?江南江北一般同,偏是離人恨重!</p> <p class="ql-block">真真國女兒詩</p><p class="ql-block">薛寶琴述</p><p class="ql-block">昨夜朱樓夢,今宵水國吟。</p><p class="ql-block">島云蒸大海,嵐氣接叢林。</p><p class="ql-block">月本無今古,情緣自淺深。</p><p class="ql-block">漢南春歷歷,焉得不關(guān)心。</p>