<p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">宋詞是古人留給我們的寶貴文化財(cái)富,特別是一些表現(xiàn)愛情主題的婉約派宋詞,每首都是一個動人的愛情故事,都是主人公牽腸掛肚﹑相思落寞的生動寫照。讀起來含蓄深沉﹑蕩氣回腸﹑感人肺腑。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">01</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《一剪梅》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 【宋】李清照</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">紅藕香殘玉簟秋。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">輕解羅裳,獨(dú)上蘭舟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">云中誰寄錦書來?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">雁字回時,月滿西樓。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">花自飄零水自流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一種相思,兩處閑愁。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">此情無計(jì)可消除,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">才下眉頭,卻上心頭。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">李清照與丈夫趙明誠伉儷情深,分別后兩地相思,難以消除,眼中心中揮之不去對方的影子,該詞寫出了作者思戀丈夫的寂寞寥落之感,這是一種空虛之思。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">02</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《眼兒媚》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 【宋】石孝友</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">愁云淡淡雨蕭蕭,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">暮暮復(fù)朝朝。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">別來應(yīng)是,眉峰翠減,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">腕玉香銷。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">小軒獨(dú)坐相思處,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">情緒好無聊。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一叢萱草,數(shù)竿修竹,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">?幾葉芭蕉。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">詞句巧妙借用“萱草﹑修竹﹑芭蕉”三個助愁添恨,觸目傷懷的物象寫女子憂思綿綿﹑寂寥況味的一股淡淡的孤獨(dú)和對情人濃濃的思念,這是一種孤寂之思</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">03</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《醉花陰》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 【宋】李清照</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">薄霧濃云愁永晝,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">瑞腦銷金獸。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">佳節(jié)又重陽,玉枕紗廚,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">半夜涼初透。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">東籬把酒黃昏后,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">有暗香盈袖。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">莫道不銷魂,簾卷西風(fēng),</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">?人比黃花瘦。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">此為李清照婚后所作,重陽佳節(jié)獨(dú)守空閨思念丈夫,發(fā)出人不如菊的感慨,創(chuàng)造一個凄清寂寥的深秋懷人的境界。傳說作者將此詞寄給丈夫,趙明誠三日廢寢忘食仿寫五十首,亦不如此,這是一種纏綿之思。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">04</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《雨霖鈴》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 【宋】柳永</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">寒蟬凄切,對長亭晚,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">驟雨初歇。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">都門帳飲無緒,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">留戀處,蘭舟催發(fā)。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">執(zhí)手相看淚眼,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">竟無語凝噎。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">念去去,千里煙波,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">暮靄沉沉楚天闊。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">多情自古傷離別,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">更那堪,冷落清秋節(jié)!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">今宵酒醒何處?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">楊柳岸,曉風(fēng)殘?jiān)隆?lt;/span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">此去經(jīng)年,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">應(yīng)是良辰好景虛設(shè)。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">便縱有千種風(fēng)情,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">更與何人說?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">作者在汴京與伊人惜別后,縱有良辰好景也引不起興致,只不過徒增棖觸,足見鐘情之殷,思念之深。詞中流露更多的是落寞凄涼,深情綿邈的心境,這是一種落魄之思。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">05</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《青玉案》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 【宋】賀鑄</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">凌波不過橫塘路,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">但目送,芳塵去。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">錦瑟華年誰與度?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">月橋花院,瑣窗朱戶,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">只有春知處。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">飛云冉冉蘅皋暮,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">彩筆新題斷腸句。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">試問閑愁都幾許?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一川煙草,滿城風(fēng)絮,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">?梅子黃時雨。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">一位佳人翩翩而來,飄然而去,作者直到黃昏仍在那里發(fā)癡發(fā)呆,于是寫下了這千古絕唱的喻愁佳句。愁緒雖然多,受到的傷害也未必大,屬于單相思。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">06</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《玉樓春》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 【宋】晏殊</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">綠楊芳草長亭路。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">年少拋人容易去。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">樓頭殘夢五更鐘,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">花底離情三月雨。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">無情不似多情苦。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一寸還成千萬縷。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">天涯地角有窮時,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">?只有相思無盡處。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">天涯地角都有盡頭,只有相思之苦無窮無盡。寫的是一個對愛情忠貞不渝的女子對棄她而去的薄幸年少的相思之情,感情真摯,更傷感的是女子對薄幸之人全無埋怨,只是默默的付出相思,這是一種失戀。此詞與唐朝詩人白居易《長恨歌》里的佳句“天長地久有時盡,此恨綿綿無絕期”有異曲同工之妙。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">07</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《鳳凰臺上憶吹簫》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 【宋】李清照</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">香冷金猊,被翻紅浪,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">起來慵自梳頭。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">任寶奩塵滿,日上簾鉤。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">生怕離懷別苦,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">多少事、欲說還休。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">新來瘦,非干病酒,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">不是悲秋。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">休休!這回去也,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">千萬遍陽關(guān),也則難留。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">念武陵人遠(yuǎn),煙鎖秦樓。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">惟有樓前流水,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">應(yīng)念我、終日凝眸。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">凝眸處,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor">?</span>從今又添,一段新愁</span><span style="font-size:20px;">。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">用外形可見的“瘦”狀內(nèi)心無形的愁,寫出了作者與丈夫惜別前百無聊賴,茫然若失的情緒。雖然心中戀戀不舍,傷楚苦痛,卻不讓丈夫看出來,將這一切悄悄的埋在心底,足見李清照用心良苦,癡情蕩漾,這是一種依戀之思。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">08</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《鳳棲梧》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 【宋】柳永</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">佇倚危樓風(fēng)細(xì)細(xì)。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">望極春愁,黯黯生天際。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">草色煙光殘照里。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">無言誰會憑闌意。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">擬把疏狂圖一醉。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">對酒當(dāng)歌,強(qiáng)樂還無味。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">衣帶漸寬終不悔。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor">?</span>為伊消得人憔悴。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">作者懷戀意中人,滿懷愁緒揮之不去,自誓甘為思念伊人日漸消瘦,形容憔悴﹑瘦骨伶仃,更感動的是那份為愛不悔的執(zhí)著,這是堅(jiān)貞不二的愛情,是矢志不渝的愛情,這是一種執(zhí)著之思。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">09</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《江城子》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 【宋】蘇軾</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 乙卯正月二十日夜記夢</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">十年生死兩茫茫,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">不思量,自難忘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">千里孤墳,無處話凄涼。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">縱使相逢應(yīng)不識,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">塵滿面,鬢如霜。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">夜來幽夢忽還鄉(xiāng),</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">小軒窗,正梳妝。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">相顧無言,惟有淚千行。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">料得年年腸斷處,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">明月夜,短松岡。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">蘇軾與亡妻王弗十年生死,陰陽兩隔,夜里夢見嬌妻倚窗臨鏡梳妝,相對而視,竟無語凝咽,惟有熱淚千行,如今人去樓空,其情深深,其悲切切。此詞與李清照《武陵春》中“物是人非事事休,欲語淚先流”意境大同小異,都是悼念之思。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">10</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《聲聲慢》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 【宋】李清照</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">尋尋覓覓,冷冷清清,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">凄凄慘慘戚戚。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">乍暖還寒時候,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">最難將息。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">三杯兩盞淡酒,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">怎敵他、晚來風(fēng)急!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">雁過也,正傷心,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">卻是舊時相識。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">滿地黃花堆積,憔悴損,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">如今有誰堪摘?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">守著窗兒,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">獨(dú)自怎生得黑!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">梧桐更兼細(xì)雨,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">到黃昏、點(diǎn)點(diǎn)滴滴。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">這次第,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor">?</span>怎一個愁字了得!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">此詞作于作者晚年,南渡后,丈夫遽然亡故,亡國之悲,喪偶之痛像兩座大山壓在作者心頭,一切都是那樣凄慘憂戚,毫無生氣。此詞寫出了作者孤苦無依的悲慘境界和空寂落寞的精神痛苦,這是凄婉之思。</span></p>