<p class="ql-block" style="text-align:center;">世事紛紜莫太明,心頭留隙淡然行</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">糊涂誰謂真愚鈍,笑對紅塵自泰平</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px;">驚雷詩集(141)……情感篇</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;">七律六首·難得糊涂</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其一·處世篇</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">浮世紛爭似水流,糊涂二字解千愁。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">功名如露終須散,富貴若煙不可留。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">笑對人間三昧酒,閑觀天外一沙鷗。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">心寬自得逍遙意,何必勞神計遠(yuǎn)謀。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其二·悟道篇</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">紅塵迷眼亂如麻,智若愚時見歲華。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">事到難處退半步,心經(jīng)磨處放些些。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">云開霧散終晴日,浪靜風(fēng)平自遠(yuǎn)涯。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">莫問前程多少事,糊涂一盞醉梅花。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其三·歸隱篇</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">半生奔走為誰忙,悟得糊涂是故鄉(xiāng)。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">竹杖芒鞋踏野徑,茶煙琴韻伴斜陽。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">功名拋卻心如水,得失拋開意似霜。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">且向深山尋靜處,一蓑煙雨任蒼茫。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;">其四·塵外吟</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">煙云過眼總成空,悟得糊涂醉盞中。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">竹影搖窗篩碎月,茶香繞榻淡疏風(fēng)。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">功名拋卻千山外,得失消融一水東。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">且向桃源尋野趣,心隨鷗鷺任西東。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其五·禪心錄</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">紅塵勘破始知癡,糊涂原是大智慧。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">事到紛爭退半步,心經(jīng)磨礪放些些。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">云開霧散晴方好,浪靜風(fēng)平舟自移。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">莫問前程多少事,一蓑煙雨任斜暉。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其六·歸真謠</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">半生奔走為誰忙?悟得糊涂是故鄉(xiāng)。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">竹杖芒鞋踏野徑,茶煙琴韻伴斜陽。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">功名拋卻心如水,得失拋開意似霜。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">且向深山尋靜處,一蓑煙雨任蒼茫。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"> 注:后三首均以“糊涂”為核,融山水、禪意、歸隱于一體,語言更凝練,意象更空靈,力求在平仄工整中見詩意悠遠(yuǎn)。</span></p> <p class="ql-block">題記——</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"> 難得糊涂”源自清代鄭板橋的名言,意指人生不必事事較真,偶爾糊涂一點反而能活得更加灑脫、自在。它是一種處世智慧,提醒人們不必過于計較得失,學(xué)會看淡、放下,保持豁達(dá)的心態(tài)。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"> 舉世人生何所依,不求自己更求誰。出自唐代呂巖的《漁父詞一十八首·方契理》,意思是環(huán)顧世間,人生能依靠誰呢?如果不依靠自己,還能去求誰呢?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"> 人生在世,總免不了在迷茫時,盼著有人能伸手拉一把,盼著境遇能順著心意來??稍谌碎g走久以后,才慢慢明白,旁人的幫扶再暖,也只能陪一時;境遇的順?biāo)煸俸?,也難抵一世風(fēng)波。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"> 這并不是說要拒絕所有的相助,而是要清楚,唯有自己立得住,腳步才能穩(wěn);唯有自己扛得起,心里才能安。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"> 遇事不先想著依賴誰,而是先問自己能不能扛、能不能學(xué),這份對自我的篤定,才是往后日子里最踏實的底氣,也只有這份篤定,能始終陪著自己走過所有起起落落。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"> 人生九不爭,做到你就成功了!一、跟父母,不爭口舌;二、跟朋友,不爭面子;三、跟領(lǐng)導(dǎo),不爭高低,四、跟小人,不爭道理;五、跟伴侶,不爭對錯;六、跟親戚,不爭窮富;七、跟貴人,不爭名利;八、跟孩子,不爭脾氣;九、跟自己,不爭得失。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"> 清醒時做事,糊涂時做人,生活才更有趣味,看淡世事滄桑,內(nèi)心自然安寧,難得糊涂??!活得太明白太累,不如偶爾糊涂一下,輕松自在,聰明難,糊涂更難;活得糊涂,方顯大智若愚。難得糊涂不僅是一種生活態(tài)度,也是一種社交智慧。</span></p>