<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 今天,偶然看到疫情網(wǎng)課時自己寫給學生的一首詩,真的是感慨萬千。分享一下。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">疫情讓我們暫時分離,</p><p class="ql-block">網(wǎng)課是我們</p><p class="ql-block">唯一的聯(lián)系。</p><p class="ql-block">你看不見我,</p><p class="ql-block">我看不見你。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我在這里</p><p class="ql-block">講得聲情并茂,</p><p class="ql-block">你在那里</p><p class="ql-block">低頭玩你的游戲。</p><p class="ql-block">我呼你的名字,</p><p class="ql-block">你應一聲“到”,</p><p class="ql-block">然后繼續(xù)埋頭吃“雞”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老師的問題,</p><p class="ql-block">你置之不理,</p><p class="ql-block">直播結束</p><p class="ql-block">已不知南北東西。</p><p class="ql-block">成績直線下滑,</p><p class="ql-block">已看不到</p><p class="ql-block">你的未來可期!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我的孩子,</p><p class="ql-block">你驚醒吧,</p><p class="ql-block">無論怎樣</p><p class="ql-block">前方都在那里等你!</p>